غیبت صغرا

من اول از همه باید بگم شرمنده... همیشه بدم میومد از بلاگرایی که ول میکردن و میرفتن اما بعضی وقتا آدم باید نشنوه, نخونه, حتا زیاد فک نکنه فقط بذاره بره جلو ببینه چی میشه

مرسی که حالمو میپرسیدین, مرسی که انقد خوبین, مرسی که انقد رفیقین... فک کنم وقتشه دیگه برگردم :)

خیلی خلاصه بخوام بگم آی عم فالینگ این لاو! شایدم آی هو فالد این لاو :))

حال این روزام آرامشه, دوست داشتنه, یادگیریه... دوست داشتن صرفن یه حس نیست, باید یاد بگیریم دوست داشته باشیم و مهارتش رو هم کسب کنیم, دارم سعی میکنم اول از همه خودمو بشناسم بعد او رو! کلی کتاب خوندم, کلی ویس و سخنرانی گوش میدم و میفهمم که چقدر تو روابطم نادان بودم, از رابطه با پدر مادر گرفته تا دوست و هفت پشت غریبه! اگه زودتر یاد میگرفتیم چقدر زندگیامون راحت تر میشد... میخوام مهربان صداش کنم! تو ایران باستان به زن میگفتن مهربانو به معنی منشأ مهر و محبت, کسی که مهر ازون سرچشمه میگیره, به مرد هم میگفتن مهربان, یعنی کسی که مراقبت میکنه ازون مهر! رمانتیک نیس؟؟

خلاصه الان به جایی رسیدم دلتنگی فقط اذیتم میکنه, دوست دارم مهربان همیشه باشه کنارم, کم میارم بودنشو

و اینو هم تاکید کنم که هیچ نیرویی اندازه عشق قوی نیست واسه بهتر کردن و تغییر ادم ها, ذوب میکنه لامصب

الان من یک عدد ذوب شده م :))

+ خوبین همگی؟؟ :)