مشکل من توی ۹۹٪ دوستی ها!
وقتی آدما ناراحتن و بی روحیه چون یه مشکل بزرگ توی زندگیشون دارن، تحقیرشون هیچ فایده ای نداره حالا نه خود خود تحقیر. مثلن طبق تجربه اینکه به طرف بگی انقدر ضعیف نباش، قوی باش و این داستانا هیچ چیو حل نمیکنه، مثلن به کسی که درس نمیخونه اگه بگی پاشو بیا کتابخونه، کمتر وقت تلف کن هیچ دردیو دوا نمیکنه...
گاهی صرفن آدم باید خفه شه، غرغر اون آدمو گوش کنه و تهش بگه من مطمئنم تو از پسش برمیای، چیزی که من هیچ وقت یاد نگرفتم چون احساس میکردم یه جور بی تفاوتیه! همیشه احساس کردم باید یه لگد بزنم به یارو بگم پاشو لعنتی، پاشو خودتو تکون بده، راه بیفت اما فکر کنم این بی فایده ترین استراتژی ممکنه برای امیدوار کردن طرف و موثرترین استراتژی برای راه انداختن دعوا و ناراحتی
باید روی خودم کار کنم! باید به خودم یاد بدم بعضی وقتا سکوت کنم، گوش بدم و فقط سعی کنم طرفو آروم کنم! آدما معمولن میدونن راه حل چیه و نیازی به گوشزد ندارن که فلانی فلانی ببین این راه حله!
گاهی فقط باید خفه شد یه مشت حرف تکراریو به طرف مثابل گفت حتا اگه واقعن بهش باور نداری!
یوسف
