Keep Fighting
حقیقتن من آدم نشستن و افسوس خوردن برای آرزوهای از دست رفته نیستم!
واسه همینه که الان سه ساعته بدون وقفه (به جز وقفه ۱۵ دقیقه ای برای شام!) چشم دوختم به این صفحه و کشور به کشور و دانشگاه به دانشگاه و دانشکده به دانشگده دارم میگردم دارم استاد پیدا میکنم میگم بیا منو بگیر! انگیزه اصلیش از اینجا شروع شد که به یکی ایمیل زدم بهم گفت من خیلی دوست دارم بگیرمت اما هیچ جایی نیست تو آزمایشگاهم ولی کاملن مطمئنم یه موقعیت خیلی خوب پیدا میکنی، این جمله آخرش یه نیرو محرکه بود واسه این که در طی این سه ساعت بالای ۱۰ تا ایمیل بزنم, من مدیونم به خودم و نمیذارم گشادی و ناامیدی و ترس از نشدن عامل این بشه که با حسرت برگردم گذشته رو نگاه کنم... جالبیش اینه این دفعه از دفعه قبل سخت تره، دفعه قبل یه آمریکا بود فقط، این دفعه اروپاس و کانادا و کلللللی دانشگاه
ببخشید کمتر هستم خلاصه، امیدوارم هرجا هستین در راستای رسیدن به آرزوهاتون بجنگین!
+جلبک خاتون آدرس نذاشتی برام!
🍁 غزاله زند
