ملت عشق...

قضیه اینه خدایی که به ما نشون دادن خدای فقهه، خدای احکامه، خدای خوب و بده، یه گوشه میشینه و بقیه رو مجازات میکنه، واسه این خدا آدم ها دو دسته ان، کافر و مومن...

اما شاید بهتر بود در کنار این خدایی که به ما باوروندنش خدایی رو معرفی میکردن که پوشاننده بدی هاست، خدایی که میشنوه حرف ها تو و اجابتت میکنه، خدایی که میبخشه انگار که هیچ کار بدی انجام ندادی و به جای بدی ها برات خوبی مینویسه، خدایی که دور نیست ازمون و همیشه هست و میبینه و میشنوه...

اینکه امروز ما نمیشنویم قطعن متاثره از خدایی که تو ذهنمون و باورمون هست، اینکه امروز در برابر عقیده مخالف پنجول های پنهان شده در آستینمونو رو میکنیم به خاطر اون چارچوب ذهنیمونه، اینکه قضاوت میکنیم به خاطر اینه که خدایی رو باور داریم که آدم ها براش سیاه و سفیدن، خدایی که دوره، خدایی که نمیشنوه، این خدا خدایی نیست که تو دین معرفی شده... اینکه ما امروز تحمل عقیده مخالف رو نداریم، خودمون رو حق میبینیم و هرکسی یا هرچیزی مخالف عقیده ما میشه ناحق دلیل داره، این ناآرامی ها همشون دلیل دارم

چقدر با ما ظلم کردن که به جای برهان نظم و علیت و این کوفت و زهرمار ها خدای درست رو معرفی نکردن بهمون...

حضرت علی میگه که احکام ابزارن برای رسیدن به اخلاق و امروز ما براساس احکام درمورد آدم ها قضاوت میکنیم...

حضرت علی انسانیت رو بالاتر از عقیده میدونه، اما ما امروز مخالف رو به چوب خشم کتک میزنیم...

شاید بهتر باشه یه ذره با خدایی تو ذهنمون نشوندن رو اصلاح کنیم، اینجوری ما هم شبیه تر میشیم بهش، فرهنگ شنیدن پیدا میکنیم و میشنویم، مهربون تر میشیم، بخشنده تر میشیم، از آدم ها دوری نمیکنیم ، انسان تر میشم در یک جمله

+یه اقتباسی بود از صحبت های دکتر ناصر مهدوی

هاهاااااا

حس خوب مثل پیدا کردن کسی که انگشت اشارشو میبره سمت آرزوهات، میگه رسیدن بهشون خیلی آسونه! فقط کافیه بخوای :)

حس خوب مثل یه نشونه؟ really؟ یعنی باور کنم؟ بی حس شدم به اتفاقات، یه استیل دایورت رو پیش میگیریم ببینیم چی میشه!!!

+اگه میخوای تتلو گوش کنین در حالی که هندزفری تون سه برابر صدایی که به داخل منتقل میکنه رو از خودش خارج میکنه، توروخدا کم کنین صدای اون لامصبو، بغل دستی شما در مترو هیچچچچچ گناهی نکرده! مرسی، اهههه!

++یک سال گذشت که تو دیگه نیستی! من؟ خوب خوب! از سر کوچتون، از خیابونایی که با هم متر کرده بودیم میگذرم و لبخند میزنم!

بدون عنوان- نه

آهای پدر مادرها

چیزهایی که خودتون آرزوشو داشتین ولی دنبالش نرفتین رو توی بچه هاتون جست و جو نکنین،

بچه هاتون حق انتخاب دارن،

نباید برای کار، تحصیل، ازدواجش یا هرچیز دیگه ایشون کس دیگه ای به جز خودشون تصمیم بگیره،

وقتی بچه هاتون این موضوع رو به شما گوشزد کردن ناراحت نشین و فکر نکنین به شما و نظرتون بی توجهی شده،

شما یه بار حق زندگی داشتین،

سعی نکنین حق زندگی بچه تون یا هرکس دیگه ای رو ازش بگیرین،

صلاح زندگی هر آدمی رو خودش بهتر از هرکس دیگه ای میفهمه، چرا؟

چون اولویت ها و چیزهایی که حالش رو خوب میکنن رو خود اون آدم بهتر از بقیه میفهمه.

سعی کنین به سلایق بچه هاتون احترام بذارین،

سعی کنین به چیزی جز افتخار خودتون فکر کنین،

سعی نکنین بچه تون رو دکتر تحویل اجتماع بدین تا بتونین بهش افتخار کنین،

سعی کنین به جای افتخار به یه سری "عنوان" به اینکه بچه نرمالی دارین که کار، زندگی، تفریح و همه چیزش سرجاشه افتخار کنین

بشتابید بشتابید!

من چند سال پیش ثبت نام کرده بودم واسه اهدای عضو اما کارتش هنوز که هنوزه نیومده! اینجا رو تازه پیدا کردم، اگه شمام مثل من مشکل داشتین، اینجا خیلی راحت میتونین ثبت نام کنین :) 

Missing Piece Meets the Big O

مرسی فاطمه!

عالیه این کتاب :)

...On my way to roll by myself

...Loading